Στην παρούσα εισήγηση προσεγγίζεται η έννοια του δημόσιου χώρου στις προεκτάσεις μιας από κοινού θεώρησης αρχιτεκτονικής και γραφής. Εξετάζεται η έννοια του δημόσιου χώρου υπό το πρίσμα της αλφαβητικής γραφής, για να καταδειχθούν, εν τέλει, οι δεσμοί του σύγχρονου αστικού σχεδιασμού με την ψηφιακή γραφή. Το αλφαβητικό γράφειν συνίσταται σε ένα εν-γράφειν, αρχικά στους δημόσιους τόπους της πόλης, για να μετοικήσει αργότερα με την επικράτηση της αλφαβητικής συνείδησης σε ένα συμβολικό χώρο, αυτόν των ιδεών. Κατ’ επέκταση, οι δημόσιοι τόποι ως τόποι εγγραφής της συλλογικής μνήμης, εφεξής, συμβολοποιούνται, νοούνται ως χώρος συμβολικός, ως προβολή ενός ιδεατού αστικού μοντέλου. Το ψηφιακό γράφειν συνίσταται στο συνταίριασμα, εξ αρχής αδιαφοροποίητων, ψηφίδων πληροφορίας. Οι πυκνές διασυνδέσεις ανάμεσά τους σχηματίζουν επιφάνειες-εικόνες οι οποίες προβάλλονται –παρά εγγράφονται– σε ενα ουδέτερο, αδιαμόρφωτο, τεχνητό φόντο. Οι επεμβάσεις στον δημόσιο χώρο έχουν απωλέσει την ικανότητα να εγγράφονται ως φορείς σημασίας (ενδείξεις, σύμβολα) του συλλογικού σκέπτεσθαι στον πραγματικό χώρο: λαμβάνονται ως αλληγορικά αποσπάσματα-ερείπια ενός φόντου προσομοίωσης του πραγματικού χώρου όπου μοντάρονται οι επιφάνειες-εικόνες του ψηφιακού σκέπτεσθαι.