Aνάδειξη και επανάχρηση Δυτικών Νεωρίων και ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου. Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός | Διανοιγόμενο εσωτερικό

Τα Νεώρια της πόλης του Ηρακλείου διασώζονται ως κελύφη-αποσπάσματα των αρχικών κτισμάτων, ως κελύφη-αποσπάσματα μιας λειτουργίας που δεν υφίσταται πλέον, ως κελύφη-αποσπάσματα μιας δυνατότητας επέκτασης της πόλης προς τη θάλασσα. Ιδιαίτερο και αναπόσπαστο χαρακτηριστικό των Νεωρίων είναι αυτό της εσωτερικότητας, της ιδέας του κελύφους που μορφοποιείται και νοηματοδοτείται από το ίδιο του το εσωτερικό.

Με τον ανασχεδιασμό των Δυτικών Νεωρίων:
– εμφανίζονται τα ίχνη των αξόνων της κίνησης των πλοίων καθώς διείσδυαν στα Νεώρια, ως μνήμη της αρχικής τους λειτουργίας, ως υπενθύμιση του εσωτερικού τους ρυθμού, της διαδοχής των θολοσκεπών τους αιθουσών, ενώ συγχρόνως τα υλοποιούμενα ίχνη καθίστανται οδηγοί στο σύνολο σχεδόν των σχεδιαστικών χειρονομιών,
– αφήνεται ανοικτό το εσωτερικό των Νεωρίων, προς τη θάλασσα και προς την πόλη, με τη δημιουργία μιας εσωτερικής πλατείας ως ανοικτό δημόσιο εσωτερικό,
– συγκροτείται μια δεύτερη ενότητα εσωτερικών εντός του κελύφους-μνημείου, εκείνη των αιθουσών πολλαπλών χρήσεων (εκθέσεων, σεμιναρίων, εκδηλώσεων), των περιπτέρων-εκδοτηρίων και των βοηθητικών χώρων στο ισόγειο και σ’ ένα δεύτερο καθ’ ύψος επίπεδο.

Συνεργάτες: Άννα Μπονάρου, αρχιτέκτων