Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός θεωρείται ως το συμβάν της εγγραφής εκείνων των σημείων τα οποία ανήκουν στον χώρο δίχως να βρίσκονται σε αυτόν και των οποίων το πεδίο εμφάνισης είναι ο χώρος εγγραφής. Ο χώρος αυτός διανοίγεται από τα γραπτά ίχνη, εικονικά και λεκτικά, όπως αυτά αποτυπώνονται κατά τη διαδικασία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Μας προτείνει δε, να στρέψουμε την προσοχή μας στο αρχικό στάδιο της διαδικασίας του, όπου μια απροσδιόριστη και ανακριβής εκ πρώτης όψεως χάραξη ή μια φαινομενικά ασύνδετη γραπτή λέξη υποδεικνύουν την πορεία και ολοκλήρωση του σχεδιασμού. Ο χώρος εγγραφής, όπως ονομάστηκε, του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού συμπυκνώνει ένα διευρυμένο ερευνητικό πεδίο στο οποίο ερμηνεύεται η χειρονομία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού με τρόπο εγγενή: με αφετηρία τη γραφή και την εγγραφή, την οποία η γραφή πάντοτε υποδηλώνει, ερμηνεύεται ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, κατά περίπτωση αλλά και στο ιστορικό του βεληνεκές, αποφεύγοντας μια μεταφορική σύγκλιση ή ακόμα και την επιφανειακή ταύτιση της γραφής με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, εστιάζοντας εν τέλει στην κοινή τους καταγωγή.